miðvikudagur, júní 27, 2012

Sumar

Það er komið sumar í Mandela, hitastigið rokkar rólega í kringum 30 gráðurnar, en það leikur um okkur rólegur vindur endrum og eins sem kælir okkur, kælir er kanski of sterkt orð... 
en þið vitið hvað ég meina.
Síðustu dagar hafa verið óvenjulegir,
eiginmaðurinn á Spítala í Tivoli og strákarnir nýkomnir í frí.
Tivoli er í 18 km fjarlægð frá Mandela, ég hætti að telja ferðirnar þegar ég var komin uppí 10... undir brennandi sólinni með alla glugga opna kílómetra eftir kílómetra.
Tissjú á stýrinu til að brenna mig ekki.
En það ævintýri er búið, vonandi ekki í bili, heldur alveg!
Takturinn í þorpinu hefur breyst, þegar júlí kemur á ég von á að fólk hverfi, niður á strönd.
Núna gengur lífið út á að hafa ofan fyrir börnunum,
klukkan 18 safnast mömmur og pabbar saman með börnin sín niður á íþróttavöll.  
Þar er Pizzeria Marco og Soniu sem er líka bar.  
Á meðan börnin ærslast í boltaleikjum sitja 
foreldrarnir með bjór eða ís og spjalla.
Ég er búin að fara tvisvar með strákana,
Hinrik segir "Mamma, má ég fá 
...vatn, ís, kók, snakk, nammi...?"
Felix Helgi segir "Mamma ég fékk mér ...vatn, ís, kók, snakk, nammi... þú borgar bara á eftir!"
Þeir eru svo skemmtilega ólíkir þessir strákar mínir.
Ég finn hvernig hitinn laumast í blóðið á mér og ég verð löt.
Hugsa mér ekki til hreyfings fyrr en eftir kl 17 á daginn, en verð að fara að nota morgnana betur í að sauma.
Hef ekkert skapað í 10 daga og finn hvað það á illa við mig,
nú fer ég að koma mér af stað... það kemur að því!

föstudagur, júní 15, 2012

Bæjarstjóri í bleiku

Í dag kláraði Felix Helgi miðstigið í leikskólanum,
að því tilefni var veisla í skólanum,
elsta stigið var útskrifað,
en fyrst var danssýning..
Felix Helgi var búin að vara mig við,
"þetta er svolítið skrítið" sagði hann
Látum myndirnar tala:

Börnin komu inn í þremur röðum,
elst,
mið,
litlu
 og svo byrjaði dansinn:




 Svo bættust leikmunirnir við, hattur og sproti


 Eftir dansinn fengu mæðurnar blóm frá börnunum sínum.
 Svo kom að ræðunum,
fyrst var það skólastjórinn,
svo kom bæjarstjórinn, í bleiku:
 hann talaði um mikilvægi skólans í Mandela, og hversu mikið bærinn þjáist af fjárskorti og að hann sé að vinna að hinu og þessu til að afla fjár..
ég hlustaði með öðru eyranu, aðallega vegna þess hvursu ítalir eru ótrúlega háværir, hef sagt það áður hér á þessu bloggi og það eru ekki bara börnin sem eru hávær...
kennarar og foreldrar og ömmur og afar...
þeim liggur hátt rómur!
En svo talaði Bæjarstjórinn um okkur,
hvursu mikilvægt það var að fá "gl'islandesi" íslendingana til Mandela,
hvað það hefði verið nauðsynlegt að fá ný börn í skólann,
og hve glaður hann væri að við skildum hafa valið þetta þorp!
Gaman að því!

Að lokum var listasýning og veitingar!

mánudagur, júní 11, 2012

Villidýrin eru vöknuð!

Þær eru komnar,
pínulitlar, hraðar og grimmar
Zanzare:
Moskító

Við erum búin að byrgja okkur inni í kastalanum.
Komið flugnanet í alla glugga

En þær bíta þegar við förum út.

Það er samt eins og að blóðið mitt hafi náð að mynda eitthvað móteitur, finnst bitin ekki eins slæm og í fyrra...
og þvílíkur munur að hafa netið!


Fórum í 4 ára afmæli á laugardaginn, þar var ég bitin.

Fórum fyrst í yndislegt íslendingaboð til Gunnu og Ara í Róm þar sem 20 Frónverjar glöddust saman..
ætlum að halda uppá 17. júní í Villa Borghese garðinum á sunnudaginn.
Vona að ég verði ekki bitin þar!


Hér er svo að lokum fjallakjóllinn sem ég var að klára!






föstudagur, júní 08, 2012

Úr einu í annað

Ég hef ákveðið að vaða úr einu í annað í þessari færslu,
lífið í þorpinu hjá litlu íslensku familíunni 
er svo margbrotið 
að það verður bara að vaða!

Sumarið er komið, 
hitinn svífur mjúkur inn um opna gluggana.  
Eiginmaðurinn er í  þessum skrifuðu orðum að sníða í þá flugnanet.

Í gær hitti ég sporðdreka fyrir utan hurðina mína,
hjartað sló nokkuð hraðar en undir venjulegum kringumstæðum, 
en hugrakkar nágrannakonur náðu kauða og settu í krukku.
Sporðdrekar eru sjaldgæfir í Róm, en hér í sveitinni lifa þeir ljúfu lífi og þá sérstaklega hér í kastalanum þar sem mörg hundruð kynslóðir hafa búið um sig í gengum aldirnar..
Þessi sem ég hitti í gær var ekki nema sirka 3 sentímetrar á lengd, þeir stinga ef þeim er ógnað, en stunga frá þeim er ekki hættuleg, hægt að líkja við geitungastungu.
Svo er mér allavega sagt...
 ég hef ekki hugsað mér að sannreyna það neitt!

Í dag kláraði Hinrik Leonard fjórða bekk, hann er búin að standa sig alveg ótrúlega vel í nýjum skóla, 
á nýju tungumáli þar sem ítalir eru ári á undan í stærðfræði.
Ég er svo stolt af honum!

Í gærkveldi var haldin kveðjuveisla fyrir Maestru Lauru sem var að fara á eftirlaun.  Við hittumst á Pizzeriunni og krakkarnir gáfu Lauru gjöf sem hún opnaði við hátíðlega athöfn eins og sést á myndunum:


Við vorum 75 í veislunni, börn og fullorðnir, byrjuðum klukkan 19.30, við Hinrik fórum heim klukkan 23.00 en þá var ekki búið að bera fram kökurnar!

Maestra Laura var uppáhaldkennari Hinriks og hún tilkynnti mér með stolti að Hinrik hefði fengið 9 á stærðfræðiprófi fyrr um daginn!  Hennar verður sárt saknað.


 Maestra Giuliana var líka í veislunni, hún er ekki farin á eftirlaun!

Felix Helgi á viku eftir í leikskólanum, svo fer hann í sumarfrí í allt sumar...  á fimmtudaginn verður sýning í skólanum hans, birti vonandi myndir frá henni.

Felix vaknar glymrandiglaður á hverjum morgni og hlakkar til að fara í skólann.

Ég á tvo duglega, flotta og hugrakka drengi!

Hér sjást þeir í nýju buxunum sínum sem ég saumaði á þá í vikunni.

Á laugardaginn heyrðum við hófagný fyrir utan Kastalann,
Þar voru á ferðinni nokkrir tugir hesta sem verið var að reka uppí fjall:


 Ansi skemmtileg uppákoma, 
Hinrik var úti með Stefano vini sínum sem á heima hér 
fyrir neðan okkur í kastalanum.  
Þeir fylgdust með hrossunum í návígi og enn má finna hestaskít á götunni hér fyrir framan.. viku seinna!



Seinna um daginn fórum við í tvöfalda fermingarveislu uppí þorp,
Emiliano bekkjarbróðir og vinur Hinriks var að fermast "fyrri fermingunni" og bróðir hans Gianmarco var að fermast seinni fermingu, hann er 14 ára.
Hér sjást Hinrik Leonard og Emiliano í kirkjunni við fermingarathöfnina.

Þetta var nú alvöru ítölsk veisla, borðin svignuðu undan kræsingum, fyrst matur svo kökur og endað á ávöxtum.
Læt myndirnar tala sínu máli.


 Felix Helgi og Geraldine
 Felix Helgi í nýjum grænum hörbuxum, HiN design náttúrulega!
 Allir krakkarnir úti að leika!




Kirsuber!

Jæja langur póstur í dag....
nóg í bili!